Ze had stevige concurrentie van de slotceremonie van de Olympische Spelen en ‘The Newsroom’ twee weken geleden, maar Roseanne Barr trok met Roseanne’s Roast op Comedy Central toch 2,6 miljoen kijkers. Een mooi platform voor de Peace and Freedom Party, waarvoor ze sinds begin augustus presidentskandidaat is. Haar kansen op het presidentschap zijn nihil — al was het maar omdat ze maar in een paar staten op de lijst staat. Maar ze kan in de campagne misschien toch onderwerpen agenderen door Obama van links aan te vallen: op legalisering van softdrugs, rechten voor homo’s, lesbi’s, bi’s en transgenders, duurzaamheid, oorlog en, natuurlijk, armoede. The bitch is back!

Roseanne’s Roast

De Roast was vorige week ook hier in Nederland te zien op Comedy Central. Roseanne staat in een lange traditie van artiesten die geëerd worden met een Roast. Een soort ‘In de Hoofdrol’ waarin de hoofspersoon zo hard mogelijk afgezeken wordt door andere celebs. De Roast is meestal een oudere artiest op zoek naar bekendheid, erkenning of een comeback. Roseanne  kan ook wel wat belangstelling gebruiken, want na haar legendarische sitcom voor ABC in de jaren negentig heeft ze eigenlijk weinig succes meer gehad. Bovendien is ze presidentskandidaat; ook daarvoor kan ze alle aandacht gebruiken die ze kan krijgen.

No Green Party

De presidentskandidatuur van Roseanne ging niet van een leien dakje. Ze stelde zich in februari officieel kandidaat voor de Green Party. Een intensieve campagne met een hele rij kandidaten volgde. Tijdens de conventie in Baltimore op 14 juli won internist Jill Stein uit Massachusetts de nominatie met een ruime marge: 190 afgevaardigden tegen 72. Er was nog even gespeculeerd op de mogelijkheid dat Roseanne de running mate van Stein zou worden, maar ook dat feest ging niet door. Stein koos de totaal onbekende actievoerder Cheri Honkala om haar New Green Deal uit te dragen in de ruim veertig staten waar de Green Party meedoet met de presidentsverkiezingen. Exit Roseanne.

Peace and Freedom

Maar Roseanne is een chick on a mission. Ze kondigde al in 2010 aan dat ze president van de Verenigde Staten (en Israël) zou worden. Direct na de nederlaag op de Green Party convention meldde ze zich bij de Peace and Freedom Party als gegadigde voor de presidentskandidatuur. Een oude partij van dienstweigeraars en pacifisten tijdens de Vietnamoorlog, die met zeer wisselend succes vanuit California meedoet aan verkiezingen. Ook Stewart Alexander, voorman van de Socialist Party USA, wilde deze nominatie in de wacht slepen, maar deze keer won Roseanne wel. Met haar running mate Cindy Sheehan haalde ze 37 van de 64 stemmen.

Agendasetting

Als presidentskandidaat maakt Roseanne geen enkele kans in de verkiezingen; ze zal zelfs nauwelijks stemmen kosten aan Obama. Haar kandidatuur is wel goed voor de Peace and Freedom Party: ze zal in Californië voldoende stemmen halen voor een goede uitgangspositie bij de volgende verkiezingen, misschien ook in een aantal andere staten waar Roseanne nu op de lijst probeert te komen. Voor Roseanne is het — in de traditie van alle independents — vooral een gelegenheid om programmapunten voor het voetlicht te brengen. Roseanne’s Roast was daarvoor al een prachtige aanleiding: naast alle cheap shots over en weer was er veel ruimte voor politiek.

Platform

Vast punt voor Roseanne: de keuze tussen Obama en Romney is geen keuze. In de Fan Questions rond de Roast onthulde ze verder haar eerste daad als verkozen president zou zijn: coast to coast parties, een dag vrij en de terugkeer van de McRib bij McDonalds. Eenmaal in office zal ze ook softdrugs legaliseren. In de show zelf was het opvallendste politieke statement van roastmaster Jane Lynch. Ze gaf Chick-Fil-A, een horecaketen die getrouwde homo’s weert, een expliciete veeg uit de pan, wat leidde tot een gecensureerd fragment en natuurlijk een relletje in de media. Roseanne zelf sloot de show af met een gezongen commentaar op het door haar ooit verkrachte Amerikaanse volkslied. Een waardig einde voor de Roast en een mooie aftrap van haar campagne voor het ambt van POTUS. We gaan in de aanloop naar november zeker nog van haar horen.