Eigenlijk vond ik er niet zo veel van, dat Second Love. Toegegeven, ik heb er ook weinig belang bij, gezien het feit dat monogamie mij weinig moeite kost. Ik ben namelijk getrouwd met een leuke vrouw. Het leek mij verder ook niet bijster vernieuwend, een datingsite waar je met iemand kunt afspreken om vreemd te gaan. Maar toen sprongen de SGP-jongeren er bovenop. Het moest maar eens afgelopen zijn met dat ranzige onfatsoen. Geen reclame meer voor seks buiten de deur, want dat is tegen de wet en de goede zeden. RTL Nieuws besteedde er zelfs even aandacht aan: SGP-jongere Jan Willem Kranendonk mocht komen uitleggen wat er mis was.

Reclame

Second Love is volgens de SGP-j in een brief aan de Reclame Code Commissie  ‘in strijd met de basale normen’ die voor het functioneren van de samenleving ‘van fundamenteel belang zijn’. Daarmee bedoelt men dat mensen trouw moeten zijn en zich aan hun woord moeten houden: “Reclame voor bedrog en overspel kunnen we niet hebben. Second Love stookt doelbewust in goede huwelijken, met alle gevolgen van dien”. Bovendien druist de reclame tegen de wet in, want die stelt dat gehuwden elkaar trouw moeten zijn. Als bewijs daarvoor wordt de disclaimer van Second Love aangevoerd: volgens de SGP-j probeert men zich ‘in te dekken’ door te waarschuwen voor schade aan huwelijken.

Stoken

Eigenaardige redeneringen. Second Love stookt helemaal niet in huwelijken, maar biedt in de geciteerde radiocommercials een site aan waar je een ander kunt ontmoeten, eventueel om met hem of haar het bed te delen. Mij lijkt dat mensen die op een reclame voor Second Love ingaan en afspreken een open relatie hebben of nogal uitgekeken zijn op hun wederhelft en dus juist niet zo’n geweldig huwelijk hebben, maar soit. Of het ook leidt tot het breken van de echt is weer iets anders. Bij open relaties is dat niet aan de orde, en hoeveel mensen zouden er na een tweede liefdeservaring achter komen dat het gras bij de buren niet zo groen is als het leek, of in elk geval onvoldoende reden om hun huwelijk te ontbinden?

Aansprakelijkheid

Dan is er nog het juridische argument. Ik kan mij geen recente uitspraken voor de geest halen tegen mensen die vreemd gegaan zijn; dat zou je op grond van het door de SGP-j aangehaalde artikel uit het Burgerlijk Wetboek toch eerder verwachten dan een veroordeling van Second Love. Zij zijn overspelige echtelieden hoogstens een werkende site verschuldigd. Dat staat ook met zoveel woorden in die disclaimer van Second Love: je moet zelf weten of je er gebruik van maakt, maar de gevolgen zijn voor eigen risico. Dat is geen erkenning van schuld aan huwelijksbeëindiging, maar juist het tegendeel daarvan: ontkenning van aansprakelijkheid.

Groepsnorm

Rest de conclusie dat de SGP-j overspel bestrijden om hun groepsnorm — monogamie tot de dood erop volgt — op te leggen aan anderen. Dat is vreemd, want de partij gaat zelf altijd prat op gewetensvrijheid en keuzevrijheid voor vrouwen. Die mogen immers zelf weten of ze thuis blijven. Dat geldt dus niet voor het huwelijk. Daar moet nog een extra verbod op uithuizigheid bij, niet alleen voor henzelf, maar ook voor anderen. De SGP baseert die norm uiteraard op de Bijbel, met name het zevende van de Tien Geboden: “Gij zult niet echtbreken”. Van belang is ook Jezus’ uitleg daarvan in Marcus 10, 2-12: “Dus, wat God samengevoegd heeft, laat de mens dat niet scheiden.”

Overspelige vrouw

Dat lijkt klare taal, maar de Schrift zegt over overspel iets heel anders dan de SGP-jongeren. Een bekende passage uit het Johannesevangelie vertelt het verhaal van Jezus en de overspelige vrouw. De farizeeërs en schriftgeleerden komen aanzetten met een vrouw die op heterdaad betrapt is met een tweede liefde. Zij moet gestenigd worden. Jezus spreekt daarop de gevleugelde woorden: “Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen.” De menigte druipt vervolgens af, en Hij zegt: “Vrouw, waar zijn deze uw beschuldigers? Heeft u niemand veroordeeld?” De vrouw bevestigt dit, waarop Jezus afsluit met de woorden: “Zo veroordeel Ik u ook niet; ga heen, en zondig niet meer.”

Zondigen

Waar zijn reformatorische volgelingen zelfs reclame voor een website die overspel faciliteert willen verbieden, veroordeelt de Heiland de eindgebruiker niet eens. Sommigen wijzen op het feit dat Jezus eindigt met de oproep niet meer te zondigen, waaruit zou blijken dat losbandigheid toch moreel afkeurenswaardig is. Dat lijkt mij moeilijk vol te houden, gezien het feit dat Jezus in Johannes 5, 14 exact hetzelfde zinnetje uitspreekt tegen een man die genezen is van zijn ziekte. Die ziekte wordt de man niet verweten, de genezing evenmin. Wellicht gaat het om een meer algemene wens, iets in de trant van: “Wel thuis, hou je veilig!”

Ostracisme

Grappig genoeg geeft alleen de in SGP-kringen populaire Statenvertaling de beroemde pericope aldulterae zonder voorbehoud; alle andere vertalingen gaan ervan uit dat het een toevoeging aan het Johannesevangelie is die pas later is gecanoniseerd. Hoe dat ook zij, het door de reformatorische jeugd bepleite verbod op reclame voor Second Love lijkt me moeilijk te gronden op Gods onfeilbaar woord. Ik vind dat die SGP-jongeren met hun morele superioriteit en hun hang naar ostracisme wel wat weg hebben van die farizeërs en schriftgeleerden uit het verhaal: roomser dan de paus en christelijker dan Jezus. Zonde, eigenlijk.

Jasper Klapwijk is al jaren vrolijk orthodox protestant en begrijpt niets van het benepen conservatisme van de SGP. Dit artikel werd eerder in licht gewijzigde vorm gepubliceerd op De Leunstoel, internetmagazine voor rustige mensen.