Het begon met buurtbarbecues en een budget voor wat meer groen in de wijk, met een paar windmolens en wat energiepanelen, en buurthuizen in zelfbeheer in de jaren negentig. Anno 2020 zijn er honderden initiatieven rond duurzaamheid en energie, stadslandbouw, wonen, welzijn en zorg. Wijk-, buurt- en dorpscoöperaties steken steeds vaker de kop op.

Er is sprake van een nieuwe coöperatieve golf die de wereld van wonen, zorg en welzijn op zijn kop zet. De gemeenschap komt aan tafel doordat actieve bewoners samen bepalen hoe hun leefomgeving eruit ziet: waar ze wonen, met wie, wat ze met elkaar ondernemen, hoe ze voor zichzelf en voor elkaar zorgen. Daarmee dagen ze professionals uit om anders te gaan werken.

Op uitnodiging van de opleiding Gezondheid en Maatschappij van Wageningen University gaven Milou Joosten en Jasper Klapwijk van WHO CARES community of practice een gastcollege voor het vak Environmental Assets for Health. Vanuit de theorie van positieve gezondheid, waarin activering centraal staat, bespraken we de transformatie van de ziekmakende via de gezonde naar de gezondmakende omgeving.

We legden uit hoe ons zorgstelsel in elkaar zit en welke rol bewoners spelen in gezondmakende buurten. Na een korte uitleg over de prijsvraag gaven we een goed voorbeeld van de manier waarop je zo’n activerende, gezondmakende buurt kunt vormgeven: het voorstel van runner-up Michi Noeki in de Bomenbuurt. Lees verder “De gezondmakende buurt” →

Ik weet nog goed waar ik was, die middag van 6 mei 2002. Het was een bruin kantoor in Zoetermeer. Ik had het benauwd, want ik moest bij de reorganisatie van een klein bedrijf met mensen praten die hun baan zouden verliezen. Dat had ik nog nooit gedaan.

Die avond hoorden we het verschrikkelijke nieuws: Pim Fortuyn was vermoord. Ik weet nog dat ik dacht, of misschien wel bad: laat het in godsnaam geen moslim zijn. Het was een half jaar na 9/11 en de gemoederen waren nog niet afgekoeld.

Lees verder “Medelijden” →